Ofiary stanu wojennego w Polsce 1981-1983
śp. Bernard Łyskawa lat 51
Mechanik w COBP "Poltegor" we Wrocławiu. 1 maja 1983 r. brał udział w nielegalnym pochodzie zorganizowanym przez opozycję. Uciekając przed milicją rozpędzającą demonstrantów został uderzony pojemnikiem z gazem w klatkę piersiową, w wyniku czego zasłabł. Milicjanci udaremnili próbę ratowania go, podjętą przez anonimowego lekarza. Zmarł na zawał serca w bramie przy ul. Wita Stwosza.
śp. Andrzej Trajkowski lat 32
Mechanik z Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Instalacji Przemysłowych. Zginął 31 sierpnia 1982 r. w wyniku rany postrzałowej głowy, odniesionej w czasie rozpędzania przez milicję demonstracji w Lubinie. Osierocił czworo dzieci, najmłodsze urodziło się już po śmierci ojca. Zacieranie śladów zbrodni rozpoczęto już kilka godzin po tragedii. W rezultacie, po długotrwałym procesie, skazano jedynie trzech dowódców pacyfikacji Bogdana Garusa, Tadeusza Jarockiego, Jana Maja. Wyroki, zmniejszone na mocy amnestii, wyniosły od 2,5 do 3,5 lat więzienia.
śp. Andrzej Pełka lat 20
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, trafiony trzema kulami 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO, zmarł po kilku godzinach w szpitalu. Najmłodszy z zastrzelonych. Pochowany na cmentarzu w Niedośpielinie pod Piotrkowem Trybunalskim. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993 r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982 r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów.
śp. Emil Barchański lat 17
Uczeń Liceum im. Mikołaja Reja w Warszawie. 10 lutego 1982 r. wraz z kolegami oblał farbą i podpalił pomnik Feliksa Dzierżyńskiego. Zatrzymany przez SB 3 marca 1982 r. podczas druku wydawnictw podziemnych, był bity i zmuszany do składania fałszywych zeznań. Jego odważna postawa podczas procesu starszych kolegów przyczyniła się do ich uniewinnienia. Jako nieletni otrzymał nadzór kuratora. 3 czerwca 1982 r. razem ze znajomym pojechał nad Wisłę, gdzie zaginął w tajemniczych okolicznościach. Po dwóch dniach jego ciało wyłowiono z rzeki.
śp. Bogusław Podborączyński lat 21
Spawacz w Zakładach Urządzeń Przemysłowych w Nysie. Działacz Solidarności, kolporter. Zaginął 14 marca 1983 r. Prawdopodobnie został zatrzymany przez funkcjonariuszy MO. Jego zwłoki wyłowiono z rzeki 15 kwietnia 1983 r. Śledztwo umorzono.
śp. Bogdan Włosik lat 20
Elektryk z Huty im. Lenina, zginął 13 października 1982 r. zastrzelony przez funkcjonariusza SB Andrzeja Augustyna podczas demonstracji w Nowej Hucie. Morderca został w 1992 r. skazany na 10 lat więzienia, zwolniony po odbyciu połowy kary.
śp. Jan Samsonowicz lat 39
Aktywny działacz opozycji przedsierpniowej, współzałożyciel Ruchu Młodej Polski, współpracownik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, założyciel NSZZ Solidarność na Akademii Medycznej w Gdańsku, członek Zarządu Regionu, delegat na I Krajowy Zjazd NSZZ Solidarność. Zwolniony z internowania w lipcu 1982 r., nadal działał w strukturach konspiracyjnych. Pozostawał pod ciągłym nadzorem SB. O świcie 30 czerwca 1983 r. znaleziono jego zwłoki wiszące na pasku na ogrodzeniu stadionu RKS Stoczniowiec w Gdańsku. Wcześniej widziano go w tej okolicy w towarzystwie dwóch mężczyzn. Śledztwo miało uwiarygodnić wersję samobójstwa.
śp. Grzegorz Luks lat 19
Wieczorem 29 sierpnia 1986 r. odprowadzał kolegę na dworzec w Goleniowie. Został bezpodstawnie zatrzymany przez patrol MO i skatowany na komisariacie. 31 sierpnia 1986 r. trafił do szpitala. Zmarł 14 stycznia 1987 r. w wyniku odniesionych obrażeń wewnętrznych. Od 1 września 1986 r. miał rozpocząć pracę i dorosłe życie. Sąd w Szczecinie skazał milicjanta winnego pobicia na dwa lata więzienia, ten jednak nie stawił się do odbycia kary.
śp. Grzegorz Przemyk lat 19
Maturzysta z XVII LO im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego w Warszawie, syn Barbary Sadowskiej poetki, działaczki Prymasowskiego Komitetu Opieki nad Osobami Pozbawionymi Wolności i ich Rodzinami. 12 maja 1983 r. został zatrzymany na Starym Mieście przez milicjantów i bestialsko pobity w komisariacie przy ul. Jezuickiej. Bijcie tak, żeby nie było śladów polecił dyżurny funkcjonariusz. Zmarł 14 maja 1983 r. w wyniku obrażeń wewnętrznych. W 1984 r. w wyreżyserowanym procesie o jego pobicie oskarżono sanitariuszy pogotowia, którzy wieźli Grzegorza do szpitala. Trwa piąty proces milicjanta oskarżonego o dokonanie zbrodni, dotychczas wszystkie kończyły się jego uniewinnieniem.
śp. Jan Ziółkowski lat 43
Członek NSZZ Solidarność, współpracownik Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Czerwca 56 w Poznaniu. 1 marca 1983 r. został wezwany do V Komendy MO na przesłuchanie, w trakcie którego został pobity przez funkcjonariuszy. Zmarł 5 marca 1983 r. w wyniku odniesionych urazów.
śp. Jan Strzelecki lat 69
Socjolog, eseista, uczestnik Powstania Warszawskiego, działacz socjalistyczny, pracownik naukowy Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, autor m.in. Prób świadectwa. Miłośnik gór, taternik i narciarz. Aktywny działacz opozycji demokratycznej, członek Towarzystwa Kursów Naukowych, uczestnik konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość. Doradca Komisji Krajowej NSZZ Solidarność, w stanie wojennym internowany. W 1987 r. współinicjator odrodzenia Polskiej Partii Socjalistycznej. W nocy z 29 na 30 czerwca 1988 r. padł ofiarą brutalnego napadu nad Wisłą, w wyniku którego zmarł 11 lipca 1988 r. Okoliczności napadu nigdy nie zostały wyjaśnione.
śp. Jan Stawisiński lat 22
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, pochodził z Koszalina. Zmarł 25 stycznia 1982 r. w szpitalu w wyniku rany postrzałowej głowy, odniesionej podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO 16 grudnia 1981 r. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów.
śp. Jerzy Zieleński lat 53
Żołnierz AK, popularyzator nauki, dziennikarz i publicysta Problemów i Literatury. Współpracował z Biuletynem Informacyjnym KOR i Robotnikiem. Po sierpniu 1980 r. inicjator zmiany władz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Współtwórca nieformalnego zespołu dziennikarzy Doświadczenie i Przyszłość, który opracował Raport o Polsce wydany w drugim obiegu w 1981 r. Doradca NSZZ Solidarność Region Mazowsze. Delegat na I Krajowy Zjazd NSZZ Solidarność. W końcu 1981 r. otrzymał nominację na redaktora naczelnego nowego pisma związkowego Tygodnika Mazowsze. Pracował nad pierwszym numerem, który miał się ukazać w styczniu 1982 r. 13 grudnia 1981 r. na wiadomość o wprowadzeniu stanu wojennego popełnił samobójstwo. Dla uczczenia jego pamięci Tygodnik Mazowsze, wydawany w stanie wojennym jako pismo podziemne, zaczynał się od numeru drugiego.
śp. Joachim Gnida lat 28
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, postrzelony w głowę 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. Zmarł w szpitalu 2 stycznia 1982 r. Osierocił 2-letnią córkę. Został pochowany w Mikołowie. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993 r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982 r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów.
śp. Janina Drabowska lat 63
Rencistka, zmarła 1 września 1983 r. na skutek obrzęku płuc, spowodowanego działaniem gazów łzawiących użytych do rozpędzenia demonstracji w Nowej Hucie 31 sierpnia 1983 r.
śp. Józef Giza lat 24
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, zginął 16 grudnia 1981 r. w czasie pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. Pochodził z Zamojszczyzny. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993 r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982 r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów.
śp. Józef Larysz lat 41
Przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w zakładach Elwro w Pszczynie. Internowany, został zwolniony z pracy. Starał się o zgodę na wyjazd do Australii. Zmarł 7 marca 1983 r. na zawał serca po kolejnym przesłuchaniu w Komendzie Wojewódzkiej MO w Katowicach.
śp. Józef Czekalski lat 48
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach. Zabity 16 grudnia 1981 r. strzałem w klatkę piersiową w czasie pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. W kopalni przepracował ponad 20 lat, brakowało mu dwóch lat do emerytury. Osierocił córkę. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993 r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982 r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów
śp. ksiądz Jerzy Popiełuszko lat 37
Święcenia kapłańskie otrzymał w 1972 r., pracował w podwarszawskich i warszawskich parafiach, kapelan Solidarności. W stanie wojennym w kościele p.w. św. Stanisława Kostki w Warszawie odprawiał msze za Ojczyznę, gromadzące tłumy wiernych. Wielokrotnie szykanowany przez władze. Wracając z Bydgoszczy 19 października 1984 r. został uprowadzony przez funkcjonariuszy MSW. Został skatowany i zamordowany. Jego ciało wyłowiono 30 października 1984 r. ze zbiornika wodnego na Wiśle koło Włocławka. Bezpośrednich sprawców mordu: Grzegorza Piotrowskiego, Leszka Pękalę i Waldemara Chmielewskiego skazano na kary od 14 do 25 lat więzienia, zmniejszone następnie na mocy amnestii. Obecnie wszyscy są już na wolności. Mimo kilkakrotnych prób postawienia przed sądem, mocodawcy tej zbrodni nigdy nie zostali ukarani.
śp. Kazimierz Michalczyk lat 27 śp.
Tokarz z ELWRO we Wrocławiu. 31 sierpnia 1982 r. był świadkiem rozpędzania przez milicję demonstracji w rejonie ul. Legnickiej. Śmiertelnie postrzelony, zmarł w szpitalu 2 września 1982 r. Śledztwo umorzono
śp. Kazimierz Majewski lat 46
Przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Jeleniogórskich Zakładach Narzędziowych. Internowany latem 1982 r. w ramach działań profilaktycznych. Na skutek nieustannej nagonki, inwigilacji, gróźb pod adresem rodziny i nakłaniania do współpracy z SB popełnił samobójstwo 29 października 1982 r. Śledztwo w tej sprawie prowadzone było pod bezpośrednim nadzorem Prokuratury Generalnej i MSW. Akt jego umorzenia wielokrotnie przeredagowywano tak, aby ukryć jakikolwiek ślad udziału funkcjonariuszy SB w tragedii.
śp. ksiądz Stefan Niedzielak lat 75
Prałat, proboszcz parafii św. Karola Boromeusza na Powązkach w Warszawie. Żołnierz AK, po wojnie członek Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Pracował w warszawskich parafiach, od 1977 r. na Powązkach. Prowadził działalność upamiętniającą Polaków poległych na Wschodzie, odprawiał msze rocznicowe, był współzałożycielem Rodziny Katyńskiej, inicjatorem ustawienia na cmentarzu Krzyża Katyńskiego. Wspierał opozycję zgrupowaną wokół ideałów tradycji niepodległościowych. Był inwigilowany przez SB i szykanowany, stale otrzymywał anonimy z pogróżkami. Został zamordowany na plebanii 20 stycznia 1989 r. Sprawcy pozostali nieznani.
śp.ksiądz Stanisław Suchowolec
Wikariusz w parafii Najświętszej Marii Panny na Dojlidach w Białymstoku, wcześniej w Suchowoli. Utworzył duszpasterstwo robotnicze, organizował msze św. za Ojczyznę, pomagał prześladowanym. Wielokrotnie pobity przez nieznanych sprawców. Otrzymywał liczne anonimy z pogróżkami, żył w stałym poczuciu zagrożenia. Zginął w pożarze swojego mieszkania 30 stycznia 1989 r. Sprawców podpalenia nie wykryto.
śp. ksiądz Stanisław Kowalczyk o. Honoriusz lat 48
Dominikanin, duszpasterz akademicki w kościele oo. Dominikanów w Poznaniu, opiekun młodzieży strajkującej w 1981 r. Po wprowadzeniu stanu wojennego skupiał wokół siebie ludzi z podziemia solidarnościowego, organizował pomoc dla internowanych. Odprawiał msze św. w intencji Ojczyzny. 17 kwietnia 1983 r. został ciężko ranny w wypadku samochodowym koło Mogilna, do którego doszło w niewyjaśnionych okolicznościach. Zmarł 8 maja 1983 r. W powszechnej opinii sprawcami wypadku byli funkcjonariusze SB.
śp. Marcin Antonowicz lat 19
Student I roku Uniwersytetu Gdańskiego. Zatrzymany przez funkcjonariuszy ZOMO wieczorem 19 października 1985 r. na ulicy w rodzinnym Olsztynie. W trakcie przewozu milicyjną ciężarówką dotkliwie pobity i wyrzucony z samochodu. Zmarł 2 listopada 1985 r. nie odzyskawszy przytomności. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną z udziałem władz uczelni, duchowieństwa i mieszkańców miasta. Śledztwo, mające wykazać niewinność milicjantów, prowadzono pod ścisłym nadzorem WUSW i kierownictwa MSW.
śp. Lesław Martin lat 37
Elektryk, pracownik piekarni, członek Komisji Rewizyjnej Zarządu Regionu Dolny Śląsk NSZZ Solidarność, kolporter i drukarz nielegalnych wydawnictw. Dwukrotnie internowany, inwigilowany przez SB. Wieczorem 11 stycznia 1985 r. został zrzucony przez nieznanych sprawców z kładki dla pieszych nad torami kolejowymi we Wrocławiu. Zmarł 23 stycznia 1985 r. w wyniku doznanych obrażeń nie odzyskawszy przytomności. Na kilka miesięcy przed śmiercią mówił żonie, że jest śledzony, twierdził: oni mnie chyba dopadną. Osierocił dwóch synów.
śp. ksiądz Sylwester Zych lat39
Kapłan archidiecezji warszawskiej, współpracownik Solidarności. W 1982 r. oskarżony o gromadzenie broni i współudział w zabójstwie sierżanta Karosa. W więzieniu był szykanowany i straszony. Po odzyskaniu wolności w 1986 r. nadal prowadził działalność niezależną, nawiązał współpracę z KPN. W nocy 11 lipca 1989 r. jego ciało znaleziono na dworcu PKS w Krynicy Morskiej. Śledztwo nie doprowadziło do ujawnienia sprawców zabójstwa.
śp. Mieczysław Radomski lat 56
Ślusarz z Unitry-Unimy w Warszawie, członek Solidarności. 3 maja 1982 r. szedł na mszę do Katedry. Zasłabł podczas rozpędzania demonstracji przez ZOMO w Śródmieściu. Zmarł w drodze do szpitala. Śledztwo umorzono.
śp. Mieczysław Poźniak lat 26 śp.
Robotnik w Elektromontażu w Lubinie. Zginął 31 sierpnia 1982 r. od rany postrzałowej w brzuch podczas rozpędzania przez oddziały milicji demonstracji w Lubinie. Zacieranie śladów zbrodni rozpoczęto już kilka godzin po tragedii. W rezultacie, po długotrwałym procesie, skazano jedynie trzech dowódców pacyfikacji Bogdana Garusa, Tadeusza Jarockiego, Jana Maja. Wyroki, zmniejszone na mocy amnestii wyniosły od 2,5 do 3,5 lat więzienia.
śp. Michał Adamowicz lat 28
Elektryk z Zakładów Górniczych w Lubinie, członek Solidarności. Zmarł 5 września 1982 r. w wyniku ran postrzałowych głowy, odniesionych podczas tłumienia przez milicję demonstracji w dniu 31 sierpnia 1982 r. w Lubinie. Osierocił dwoje dzieci. Zacieranie śladów zbrodni rozpoczęto już kilka godzin po tragedii. W rezultacie, po długotrwałym procesie, skazano jedynie trzech dowódców pacyfikacji Bogdana Garusa, Tadeusza Jarockiego, Jana Maja. Wyroki, zmniejszone na mocy amnestii, wyniosły od 2,5 do 3,5 lat więzienia.
śp. Piotr Majchrzak lat 19
Uczeń Technikum Ogrodniczego w Poznaniu. Wieczorem 11 maja 1982 r. w centrum Poznania został wylegitymowany przez funkcjonariuszy ZOMO i dotkliwie pobity. Przyczyną mógł być wpięty w ubranie opornik. Zmarł w szpitalu 18 maja 1982 r. na skutek rozległych obrażeń czaszki, nie odzyskawszy przytomności. Śledztwo umorzono z powodu niewykrycia sprawców przestępstwa.
śp. Piotr Bartoszcze lat 34
Rolnik ze Sławęcina na Kujawach. Jeden z organizatorów struktur związkowych Solidarności Chłopskiej, uczestnik strajków chłopskich i sygnatariusz porozumień bydgoskich z kwietnia 1981 r., poprzedzających rejestrację NSZZ Solidarność Rolników Indywidualnych. Internowany w stanie wojennym. Po uwolnieniu prowadził konspiracyjną działalność związkową. Inwigilowany przez SB, wielokrotnie przesłuchiwany i rewidowany. Zaginął 7 lutego 1984 r. podczas rozwożenia wydawnictw podziemnych. 9 lutego 1984 r. brat znalazł jego ciało w studzience melioracyjnej na polu. Widoczne były ślady bicia i duszenia. Osierocił czworo dzieci, najmłodsze urodziło się po śmierci ojca. Śledztwo umorzono wobec niestwierdzenia przestępstwa.
śp. Mieczysław Rokitowski lat 47
Aresztowany 21 marca 1982 r. w Przemyślu pod zarzutem rozpowszechniania nielegalnych wydawnictw. Pobity w areszcie śledczym w Załężu, zmarł 3 kwietnia 1982 r. Postępowanie umorzono.
śp. Robert Możejko lat 25
Działacz Federacji Młodzieży Walczącej z Kętrzyna. Wielokrotnie namawiany do podjęcia współpracy z SB. 31 maja 1989 r. widziano go po raz ostatni z funkcjonariuszem Rejonowego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Kętrzynie. 3 czerwca 1989 r. jego ciało wyłowiono z miejscowego stawu.
śp. Ryszard Gzik lat 35
Górnik z Kopalni Węgla Kamiennego Wujek w Katowicach, zginął od strzału w głowę 16 grudnia 1981 r. podczas pacyfikacji kopalni przez oddziały ZOMO. Osierocił 11-letnią córkę. Wszczęte śledztwo służyło ukryciu sprawców zbrodni, a nie ich ukaraniu. Utrudnia to toczący się od 1993 r. proces milicjantów z plutonu specjalnego ZOMO, oskarżonych o dokonanie zbrodni. Trwa proces trzech prokuratorów wojskowych, oskarżonych przez IPN w 2004 r. o utrudnianie prowadzonego w 1982 r. śledztwa. Po raz trzeci rozpoczął się proces Czesława Kiszczaka, oskarżonego o wydanie tajnego szyfrogramu, który umożliwił użycie broni w trakcie pacyfikacji strajkujących zakładów.
śp. Piotr Sadowski lat 22
Pracownik Portu Gdańskiego. 31 sierpnia 1982 r. w centrum Gdańska, podczas ucieczki przed oddziałami milicji rozpędzającymi demonstrantów, przewrócił się i uderzył w głowę. Nieprzytomny, uległ zatruciu gazami łzawiącymi. Zmarł po przewiezieniu do szpitala. Śledztwo umorzono z powodu niestwierdzenia czynu przestępczego.
śp. Stanisław Królik lat 39
Pracownik Fotooptyki w Warszawie. 10 listopada 1982 r. wracając z pracy czekał na autobus na przystanku przy Uniwersytecie. Tam został pobity przez milicjantów rozpędzających demonstrantów. Zmarł 16 listopada 1982 r.
śp. Ryszard Smagur lat 29
Pracownik introligatorni w Krakowie. Zginął 1 maja 1983 r. ugodzony w szyję petardą z gazem łzawiącym podczas rozpędzania przez milicję demonstracji w Nowej Hucie. Śledztwo umorzono z uwagi na niewykrycie sprawcy.
śp. Ryszard Kowalski lat 44
Przewodniczący Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność w Hucie Katowice, aresztowany po strajku 28 grudnia 1981 r. Był więziony bez rozprawy i wyroku do 24 stycznia 1983 r. Dnia 7 lutego 1983 r. wyszedł z domu w poszukiwaniu pracy i zaginął. Jego zwłoki wyłowiono z Wisły 30 marca 1983 r.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.
śp.